Je laten dragen, kan best een vage term zijn. En als we vragen wie jou opvangt als je valt, wat is dan je antwoord?
We vertellen over onze eigen trauma’s uit onze vroege jeugd. Over een laatste restje spanning dat in ons lijf is opgeslagen. Wat sisterhood daarmee te maken heeft. En wat het voor je kan betekenen als je het kan toelaten dat anderen je dragen. Hoe je verzacht als je je gedragen, gesteund, voelt door gelijkgestemden. Hoe het dan is als je je kunt laten vallen. Niet letterlijk misschien, maar hoe dan wel?